Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Αναστασία Κορινθίου- "Σου τηλεφώνησα για ένα αντίο"



Καλησπέρα σας! Σήμερα πήρα την σκυτάλη εγώ και έτσι θα σας παρουσιάσω το βιβλίο της Αναστασίας Κορινθίου, "Σου τηλεφώνησα για ένα αντίο". Η Αναστασία με γνωρίζει από πολύ μικρή, μιας και που συμμετείχα στη μεταφορά του βιβλίου της "Για την καρδία ενός αγγέλου" σε τηλεοπτική σειρά. Άμα γνωρίσετε την Αναστασία θα δείτε πως έχει μια απίστευτα καθαρή ψυχή ,που όσο και να μεγαλώνει το σώμα της, η ψυχή της μένει ίδια με ενός μικρού παιδιού. Είναι πηγή ζωής και άμα καθίσετε τουλάχιστον μια ώρα μαζί της θα δείτε πόσο σε παρασέρνει να ζήσεις τη ζωή γουλιά γουλιά. Όπως λέει και στις παρουσιάσεις της, λοιπόν, να έχετε το κινητό κοντά σας, άμα χτυπήσει μη διστάσετε να το σηκώσετε, γιατί μπορεί επίσης να θελήσετε να πάρετε τηλέφωνο κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο, να του πείτε "σε αγαπάω", "μου λείπεις" , "συγνώμη". 
Αυτό το βιβλίο, μόνο που διάβασα αρχικά τον τίτλο και από πίσω την περίληψη, σαν να με φόβιζε να το διαβάσω. Μάλιστα το άφησα στην άκρη! Έλεγα, τόσα γίνονται, τόσα με έχουν κουράσει ψυχικά. Όμως, επειδή η Αναστασία ποτέ δε με απογοήτευε, αποφάσισα να το ξεκινήσω. Και μέχρι και την τελευταία σελίδα του, ένιωσα μια απερίγραπτη ζεστασιά και αισιοδοξία, η φωτιά μέσα στην καρδιά μου φούντωσε. Πόσο μάλλον, όταν έμαθα ότι τα έσοδα του βιβλίου θα πήγαιναν στο κοινωνικό παντοπωλείο της Ρόδου, όπου ζει και εργάζεται η συγγραφέας. 
Το βιβλίο λοιπόν, διηγείται την ιστορία του Νικόλα, που υπερχρεωμένος πια, βρίσκει τον εαυτό του στη Σύμη και αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Ποιοι θα απαντήσουν στο τελευταίο του τηλεφώνημα για ένα αντίο; Ποιοι απαντούν σε τηλεφωνήματα ζωής; Λίγο πριν το θάνατο...όλοι έχουν το δικαίωμα να ακουστούν αλλά και να ακούσουν... Το παρακάτω απόσπασμα είναι το αγαπημένο μου, γιατί κρύβει την αλήθεια που ίσως εμείς να αρνιόμαστε επανειλημμένα να δεχτούμε...



    Τα πιο επικίνδυνα παιχνίδια δεν είναι αυτά που παίζονται σε αλάνες μα μέσα στο μυαλό!
    Οι πιο σκοτεινοί διάδρομοι δεν είναι μέσα σε παλιά κτίρια μα μέσα σε σκέψεις ιδιαίτερες..
    Τα πιο ανήλιαγα πρωινά δεν τα είδα ακόμη το ξημέρωμα μα..άνθρωπος που δεν έχει δει με μάτια ψυχής.. 
    Τα πιο μαύρα βράδια δεν είναι αυτά που δεν έχουν φεγγάρι μα αυτά που χορεύουν οι αισθήσεις στην σκοτεινή πλευρά της σελήνης..
    Τα πιο πολύτιμα λόγια είναι αυτά που δεν θα πεις ποτέ..γιατί έχεις την πεποίθηση- έστω και λάθος- ότι είναι περιττό να μιλάς αν ο άλλος αφουγκράζεται την ομιλούσα σιωπή σου καλύτερα.. 
    Τα πιο τρυφερά χέρια είναι αυτά που έχει σκάψει η ζωή και έχουν..σκάψει με λέξεις σε χώμα σκληρό..απότιστο..στείρο..
    Τα πιο σκληρά χαστούκια είναι αυτά που κοκκίνισαν το μάγουλό σου από..ντροπή που οι άλλοι σε έντυσαν!
    Το πιο αδυσώπητο κυνηγητό είναι αυτό που παίζεις χρόνια τώρα με τον εαυτό σου..
    Την πιο βαθιά μοναξιά την νιώθεις ανάμεσα σε άλλους..
    Το πιο..κουτό κρυφτό είναι αυτό που παίζεις τώρα..
    Μέτρα..μέτρα σαν να μην υπάρχουν αριθμοί..
    Αν δεν υπάρχουν αριθμοί..δεν υπάρχει κόσμος..
    Αν δεν υπάρχει κόσμος δεν υπάρχει σύμπαν.. 
    Αν δεν υπάρχει σύμπαν δεν υπάρχει άλλη διάσταση..
    Αν δεν θες να δεις τον καθρέφτη...μην τον δεις...Μέτρα...
1..2..3..4..5..6..7
............φτου ξελευθερία μην περιμένεις να ακούσεις!!!!!!



Πόσο θάρρος θέλει να δώσεις τέλος στη ζωή σου ή πόση δειλία κρύβει αυτό; Ίδια με την αγάπη.. γιατί και η αγάπη και ο θάνατος..ίδιες απαιτήσεις έχουν! 
Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το βιβλίο της αγαπημένης μου Αναστασίας! 
Καλή Ανάγνωση!



5 σχόλια:

  1. ωχ! κάτσε είσαι το κοριτσάκι που έπαιζε στη σειρά;;; Ουάου!! Τι βγάζει το 6ο;! εντάξει αυτό έγινε πριν μπεις στο 6ο. Σε έβλεπα :P Και μπράβο σου!!

    Όσο για το βιβλίο ακούγεται ωραίο. Έλα ντε ποιος θα απαντούσε σε ένα τέτοιο τηλέφωνο αν δεν ήξερε ότι είναι το τελευταίο; Όσο για την αυτοκτονία αν και δε ρωτάς γνώμες θέλω να εκφράσω την άποψη ότι περισσότερο δειλία μου βγάζει η πράξη παρά θάρρος. Θάρρος υπάρχει απλώς στη στιγμή της αυτοκτονίας αλλά η όλη πράξη μου φαίνεται δειλή. Από την άλλη υπάρχουν πολλά που εξετάζονται σε τέτοιες περιπτώσεις όπως οι λόγοι, οι αφορμές που οδήγησαν σε ένα τέτοιο περιστατικό..

    Καλό μεσημέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα..σας ευχαριστώ πολύ! Ναι, και εμένα δειλία μου βγάζει! :/

      Διαγραφή
  2. Αναστασία, σε ευχαριστούμε πολύ. Τα λες πολύ ωραία για το βιβλίο.

    Ομολογώ ότι δεν το ήξερα. Το έψαξα λίγο περισσότερο στο ίντερνετ. Από όσα διάβασα (π.χ εδώ: http://www.flust.gr/%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%86%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BD/ ), ξεχώρισα τη δήλωση της Α. Κορινθίου πως είναι ένα βιβλίο γραμμένο από/με θυμό. Θυμό για την κατάσταση της κρίσης που μπορεί να εξωθήσει συνανθρώπους μας μέχρι και στην αυτοκτονία. Και σημείωσα το γεγονός ότι τα έσοδα από το βιβλίο πηγαίνουν στο κοινωνικό παντοπωλείο της Ρόδου. Φαίνεται πως η συγγραφέας μας έχει μια ενδιαφέρουσα και αξιέπαινη κοινωνική δραστηριότητα - τέτοια που μακάρι να είχε ο καθένας.
    Όσο για το θέμα της αυτοκτονίας, ας μην πάμε στο βάθος της συζήτησης. Στέκομαι σ' αυτά που γράφει η Αλς και συμφωνώ κι εγώ μαζί της.

    Και πάλι σ' ευχαριστούμε πολύ. Εγώ ίσως λίγο περισσότερο, μια και αισθάνομαι πως κοντά σας μαθαίνω ένα σωρό πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχαρητηρια !!! Εκανα παρουσιαση στην ομαδα μου https://www.facebook.com/groups/1621572641396283/

    ΑπάντησηΔιαγραφή

γράψτε μας κάτι